Fot. Kazimierz Netka

Propozycje i uwagi BCC do ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach

W związku z dynamicznym rozwojem wydarzeń związanych z epidemią koronawirusa Business Centre Club uruchomił dla swoich firm członkowskich wsparcie interwencyjne – gorącą linię – poinformowała Beata Chojecka – szef Zespołu ds. Organizacyjnych i Edukacji Instytutu Interwencji Gospodarczych Oto ciąg dalszy komunikatu:

Eksperci i kancelarie prawne pełnią dyżury, w trakcie których każdy członek organizacji może zgłosić problem i uzyskać wsparcie, merytoryczną konsultację dotyczącą wielu obszarów działalności gospodarczej w tych niesprzyjających warunkach.

Kolejne kancelarie i firmy dołączają do sztabu kryzysowego BCC. Organizujemy webinaria („Kornawirus – co wolno pracodawcy i pracownikowi?” odbyło się dzisiaj o godz.11.00), publikujemy na bieżąco porady (w załączeniu – publikacja specjalistów Kancelarii Sadkowski i Wspólnicy nt. wpływu koronawirusa na wykonywanie umów oraz kontraktów w reżimie Prawa zamówień publicznych).

Na stronie głównej www.bcc.org.pl sukcesywnie będziemy dodawać nowe informacje związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w sytuacji rozprzestrzeniającego się koronawirusa: https://www.bcc.org.pl/koronawirus-pokonamy-ten-kryzys/

Na bieżąco zasilamy również najważniejsze instytucje państwowe (ministerstwa, Sejm i Senat) w uwagi i propozycje nt. rozwiązań pomocowych dla przedsiębiorców.

Poniżej propozycje BCC do nowelizacji specustawy.

Propozycje i uwagi BCC do ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

BCC postuluje dodanie pkt 6) do zapisów art. 3a:

“6. przez 14 dni nie dopuścić do pracy pracownika wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie, iż jest on nosicielem COVID-19, w szczególności jeśli przebywał w miejscu zagrożonym zakażeniem COVID-19 lub też miał kontakt z osobą zakażoną COVID-19.”

W ocenie BCC, celem ochrony pozostałych pracowników, pracodawcy, jak również w celu ochrony zakładu pracy przed jego zamknięciem przez służby państwowe w związku pojawieniem się w zakładzie pracy nosiciela COVID-19, pracodawca powinien mieć możliwość niedopuszczenia pracownika do pracy (który nie może pracować zdalnie np. kierowca, magazynier, operator maszyny), jeśli tylko istnieje uzasadnione podejrzenie, iż jest on nosicielem COVID-19, nawet w sytuacji gdy  pracownik nie jest objęty nadzorem epidemiologicznym czy też kwarantanną oraz nie ma jeszcze objawów choroby. Wprowadzenie tego rozwiązania pozwoli ograniczyć rozszerzanie się pandemii. Obecne zapisy ustawy zmieniającej zapewniają co prawda pracodawcy możliwość skierowania pracownika na badania lekarskie, lecz jak wynika z dotychczasowej praktyki, służba zdrowia nie jest chętna przeprowadzać testów na obecność COVID-19 wśród osób niemających objawów choroby. Dlatego pracodawca powinien mieć możliwość odizolowania pracownika z podejrzeniem choroby, od pozostałych pracowników i zakładu pracy. 

BCC postuluje dodanie do treści art. 3b ust. 1b:

“Pracodawca może wystąpić do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego z wnioskiem o wydanie decyzji o czasowym zawieszeniu działalności zakładu pracy także w przypadku stwierdzenia wśród jego pracowników lub osób z nim bezpośrednio współpracujących przypadku zachorowania COVID-19 lub też skierowania pracownika lub osoby bezpośrednio współpracującej na kwarantannę lub nadzór epidemiologiczny przez właściwe służby państwowe”.

W ocenie BCC należy rozszerzyć możliwość wydawania przedmiotowej decyzji inspektora sanitarnego także na przypadki stwierdzenia wśród pracowników lub osób bezpośrednio współpracujących przypadku zachorowania COVID-19 lub też skierowania pracownika lub osoby bezpośrednio współpracującej na kwarantannę lub nadzór epidemiologiczny przez właściwe służby państwowe.

BCC postuluje następującą treść art 14a ust. 1:

“Przedsiębiorca nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w związku z działaniami władz publicznych w celu przeciwdziałania COVID-19, w szczególności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Odpowiedzialność za szkody ponosi Skarb Państwa.”

Skoro przedsiębiorca nie będzie ponosić odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w związku z działaniami władz publicznych w celu przeciwdziałania COVID-19 (co jest rozwiązaniem słusznym), należy wprowadzić do ustawy zapisy pozwalające także drugiej stronie stosunku na dochodzenie swoich roszczeń od Skarbu Państwa. 

BCC postuluje dodanie zdania drugiego do treści art. 14a ust. 2:

“Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość wypłaconej rekompensaty jest możliwa na zasadach ogólnych.”

BCC proponuje uszczegółowić dotychczasowe zapisy dotyczące rekompensat tak, aby w przypadku wypłaty rekompensaty niepokrywającej w pełni zaistniałej szkody, przedsiębiorca mógł dochodzić roszczeń uzupełniających przed sądem.

BCC postuluje następujące brzmienie art 14l ust 1:

“Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na wniosek przedsiębiorcy, który z powodu COVID-19 znalazł się w trudnej sytuacji finansowej odroczy termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz rozłoży należność na raty. Stosuje się przepisy art. 29 ust. 1a-3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. Poz. 266). 

Zdaniem BCC, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na wniosek przedsiębiorcy, który z powodu COVID-19 znalazł się w trudnej sytuacji finansowej powinien mieć obowiązek odroczyć termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz rozłożyć należność na raty.

W związku z zaistniałymi przypadkami ucieczki z kwarantanny, BCC proponuje wprowadzenie do ustawy zapisów pozwalających na skuteczne dyscyplinowanie osób uchylających się od kwarantanny. Przepis kodeksu karnego, na który powoływał się w czasie jednej z konferencji Minister Zdrowia wskazując jako podstawę ścigania (art. 161 § 1 k.k.) brzmi następująco:

Kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Aby zatem pociągnąć sprawcę do odpowiedzialności, wymagana jest jego wiedza (świadomość) o chorobie, zaś w sytuacji kwarantanny, osoba może jeszcze takiej wiedzy nie posiadać. Przedmiotowy przepis w takich sytuacjach – występujących często w praktyce – nie znajdzie zatem zastosowania.

Jednocześnie, Business Centre Club popiera i wnosi o wprowadzenie do ustawy zapisów zgłoszonych przez Naczelną Radę Adwokacką do ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (w załączeniu). Takie zapisy pozwolą na uregulowanie najbardziej istotnych kwestii związanych z funkcjonowaniem wymiaru sprawiedliwości w obecnych realiach – wynika z informacji, które przekazał nam Emil Muciński – rzecznik, zastępca dyrektora Instytutu Interwencji Gospodarczych BCC.

(K.N.)

Czytaj również na portalu: Pulsarowy.pl